"Dit is de meester," zegt mijn kleine vriendinnetje met diepe stem. Ik word voorgesteld aan een bebrild houten kippetje. Hij draagt een jacquet en houdt een strenge stok tussen zijn vleugel geklemd.
Ik flits naar de ouderwetse schoolbankjes met kippenkinderjtes vlak naast hem. Zijn leerlingen, begrijp ik. Nee, hij is 'gewoon' de meester. Ze klinkt beslist.
Nog voor ik kan vragen wie de meester dan wél is, gaat ze verder:
"Jij bent de moeder en ik ben het kindje." Mijn moederkip is even groot als de meester, maar haar snavel steekt niet nuffig de lucht in. Ze draagt een kleintje tussen haar grote vleugels.
Bloemenweitje, antwoordt mijn vriendinnetje als ik vraag naar de naam van het kleintje en Bloemenweitje moet slapen.
Moederkip beweegt richting kinderbedje, maar dan zegt het kippenkindje:
"Ze slaapt óók heel lekker in haar moeders armen..."
Moederkip smelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten